Wat doet die woestijn toch met je

Het is inspirerend om te zien met hoeveel aandacht de begeleiders tijdens de reis de dagelijkse dingen doen, alleen al het snijden van de groenten, het op en afladen van de kamelen, het lopen door het zand, er is plezier en sereniteit. Ontmoetingen in stilte. Het geeft een ander perspectief op het leven. Wij westerlingen worden vaak zo gedreven door ons werk, onze agenda, onze todo lijst. We hebben zulke strenge ideeën over waar we allemaal aan moeten voldoen. Daardoor wordt het steeds moeilijker te voelen wat we echt willen en wie we echt zijn. In Marokko gaat het veel meer over Zijn. Samen. Met elkaar. Samen eten, samen praten, samen werken, samen lachen. Leven in verbondenheid met de natuur, leven met overgave, overgave aan tekort aan water, overgave aan een teveel aan water, soms weinig geld, soms een meevaller, dat maakt creatief.

Een deelnemer: ‘Het programma, de oefeningen, de lege vlaktes, de immense uitgestrekte goudgele, soms oranjekleurige zandduinen en het speciale eten brachten me in een bijzondere stemming. Ook in een ander ritme. Meer vertrouwend op mijn eigen tempo, mijn eigen mogelijkheden, mijn eigen ritme. En daartoe wordt je door Angeline en de begeleiders juist ook uitgenodigd. Zelfs de kamelen hebben hun eigen tempo en ritme.

Confronterend was het ook. Tijdens de oefeningen en het wandelen merkte ik dat het allemaal goed wilde doen, het tempo van de anderen ook bij wilde houden. Ik was aan het vechten met mezelf totdat ik me realiseerde dat dat weinig compassievol naar mezelf was en dat ik dat al vaker in mijn leven zo beleefd had. Ook de blaren maakten me dat duidelijk. Je lichaam vertrouwen, je lichaam leren kennen, dat is ook een van de essenties van de ochtend sessies: Body comfortable en wat dat betekent voor je voelen, je denken én in het dagelijks leven, niet alleen dus op mijn yoga matje…

Ik leed al jarenlang aan astma en gebruikte daarvoor ook regelmatig medicijnen. Al lopend werd mij meer en meer duidelijk hoe ik mijzelf benauwde, hoe ik mezelf jarenlang had proberen te voegen naar de normen van mijn omgeving en familie. Stap voor stap werden mijn eigen waarden duidelijker en kreeg ik inzicht na inzicht over hoe gedachten invloed hadden gekregen op mijn lichaam. Mijn medicijnen heb ik na mijn eerste reis in de woestijn nooit meer aangeraakt.

Ik had mezelf op een fijne woestijnreis getrakteerd maar had niet verwacht dat ik zulke mooie inzichten zou meekrijgen. Ik was niet speciaal op zoek naar spiritualiteit maar heb het in de woestijn wel gevonden.”

De woestijnretraite kent een ontspannen programma. We staan vroeg op, alle sessies vinden buiten plaats in de natuur, dat helpt de deelnemers zich met hun eigen natuur te verbinden.

Angeline: ‘Zelf ben ik ook op het einde van de dag verzadigd van de vele impressies die stuk voor stuk diepgaand zijn. Met slechts mijn rugzakje als ballast, en met mijn voeten op de grond heb ik weinig weerstand tegen al die indrukken die ik opdoe, ze komen binnen. De avonden bij het vuur, ‘s nachts diep weggedoken in je slaapzak, de nachten zijn tekort om het overdag beleefde allemaal te verwerken dus de kans is groot dat je nog lang nadat je weer thuis bent tijd neemt voor wat je eigenlijk allemaal beleefd hebt. Het is veel en het is vaak niet eenvoudig dat te verwoorden.”

Een deelneemster: “Tijdens de reis door de woestijn en na de reis, merkte ik dat ik rustiger was dan ooit, in mijn werk, thuis en in contacten met anderen, ik hoef niet meer overal op te reageren, dat heb ik toch maar mooi geleerd.  Terug in Nederland voel ik veel dankbaarheid, zoveel mooie ervaringen, zulke vriendelijke gastvrije mensen, zulke mooie inzichten, spullen worden steeds onbelangrijker, doordat ik me nu richt op wat ik heb en daar dankbaar voor ben wordt het leven steeds mooier. Ik neem meer tijd om de dingen op me in te laten werken en schiet minder snel in een reactie.”

Mindfulness speelt een belangrijke rol in de retraite. Mindfulness helpt je om bij jezelf te komen het staat voor bewust in het nu aanwezig zijn, zonder oordeel. Dat doe je door stil te staan bij wat er op het moment gebeurt. In meditatie of tijdens dagelijkse bezigheden. Daardoor merk je de gedachten op die door je heen gaan, herken je de emoties die daarop volgen en dat maakt je bewust van je automatische reactiepatronen. Doordat je er naar kijkt zonder te reageren creëer je ruimte tussen jezelf en al die gedachten en emoties hier kunnen overspoelen. In die ruimte kom je dichter bij jezelf, vind je rust en balans en zie je beter welke keuzes het beste bij je passen. Daarmee verbeter je de kwaliteit van je leven.